Wel eens van gehoord, de Müggelsee? Nee? Eerlijk gezegd dacht ik dat al, want hij is bij Nederlanders vrij onbekend, dit grootste meer van de stad. Waarom is dat zo? Ik heb geen idee. Misschien heeft het er mee te maken dat de Müggelsee `ver weg in het diepste zuidoosten` van de stad ligt?
Hoe dan ook, die onbekendheid, daar gaan we vandaag wat aan doen, want ik neem jullie mee op een fietstocht rondom dit meer. Ongeveer 35 kilometer zijn we samen op pad.
Strandbad Müggelsee
We beginnen onze fietstocht in Erkner, de eindhalte van de S-Bahnlijn S3. Vanaf hier fiets ik aan de noordrand van het meer richting het westen. Een van mijn eerste stops is bij het Strandbad Müggelsee. In de zomer barst het er van de mensen op dit brede zandstrand. Maar liefst 25.000 bezoekers kunnen hier terecht! De inrichting van het terrein en haar omgeving vertonen nog duidelijk DDR-trekjes, met straatmeubilair uit vervlogen tijden, DDR-stoeptegels en vlakbij het Jugenddorf am Müggelsee, waar al in DDR-tijden scholieren hun zomers in barak-achtige vakantiehuizen doorbrachten. Het strandbad zelf wordt de komende jaren opgeknapt.
De 'Bölsche'
Een eind verderop kom ik in Friedrichshagen langs het Museum im Alten Wasserwerk. De naam zegt het al: op het enorme terrein aan de rand van de Müggelsee zijn hier donkerrode bakstenen gebouwen in gotische stijl te zien. Ze vormen een museum, dat zich aan de waterzuivering in de stad wijdt. Overigens wordt hier nog altijd leidingwater gezuiverd. Het is de moeite waard om de schitterende gebouwen tijdens een rondleiding te bezoeken!
Vanaf het museum is het niet meer ver naar de hoofdstraat van Friedrichshagen: de Bölschestraße. De inwoners van dit deel van de stad zijn terecht trots op hun flaneerstraat. In de 'Bölsche', zoals de echte Friedrichshageners zeggen, bevinden zich vele winkels en restaurants. Onder de bomen is het heerlijk flaneren. De straat heeft nog altijd een bijna dorps karakter, vanwege de deels lage huisjes die hier staan. Ze werden in de achttiende eeuw door immigranten uit het huidige Tsjechië gebouwd, veelal wevers, die destijds door de Pruisische heersers naar Berlijn werden gehaald.
Kino met cultstatus
Aan de noordkant van de Bölsche bevindt zich S-Bahnhof Friedrichshagen. Bijna meteen daarnaast is Kino Union te vinden, een bioscoop met cultstatus, waar meestal onbekendere films worden getoond, en waar regisseurs af en toe met hun publiek in debat gaan. Ikzelf herinner me een discussie vele jaren geleden in de bioscoop met de schrijvers van een boek over de cowboy-en-indianen-fascinatie die in de DDR heerste. Verder bezocht ik er een tijdje geleden op een zondagochtend een documentaire over de Duitse kunstenaar Neo Rauch. En ik danste hier al menig avond op de Neue Deutsche Welle….
Christophoruskerk
Halverwege de straat staat de Christophoruskerk. Hoewel ik niet kerkelijk ben, maak ik af en toe met een groep vrienden een soort pelgrimswandeling door Berlijn en omgeving. Afgelopen winter leidde die wandeling naar deze kerk. Binnen spraken we met de pastoor. De Christophoruskerk heeft een interessante geschiedenis. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd ze beschadigd. Binnenin de kerk is typische DDR-architectuur te zien, zoals de aluminium frames in het ontvangstruimte, vergelijkbaar met het materiaal dat in de jaren zeventig in het Palast der Republik werd verwerkt. Helaas gaan de aluminium frames binnenkort, bij een geplande renovatie, waarschijnlijk verdwijnen.
Nog veel bizarder: de kerk raakte niet alleen tijdens de Tweede Wereldoorlog beschadigd, maar ook in 1972, tijdens een orkaan. Op 13 november dat jaar waaide er zo'n harde storm door de hoofdstad van de DDR, dat delen van torenspits van de Christophoruskerk naar beneden stortten, waarbij een passante om het leven kwam. Drie dagen na de storm besloot de partijleiding uit voorzorg de toren daadwerkelijk neer te halen. Daarna werd de kerktoren weliswaar weer opgebouwd, maar in een minder uitbundige vorm. Wie meer over de geschiedenis van dit godshuis wil weten, kan de kerk uiteraard bezoeken. In de ontvangstruimte zijn vaak interessante tentoonstellingen te zien.
Goed, verder gaat het, naar het zuidelijke einde van de Bölschestraße. Vanaf hier is het niet ver meer naar de Müggelsee, het doel van deze tocht.
Wie meer over de Müggelsee wil lezen, klikt op deze link, dan kom je terecht in het tweede deel van mijn tocht om de Müggelsee.
Jeroen
