Fietsroute rondom de Müggelsee deel II

 

Aan het zuidelijke eind van de Bölschestraße staat de voormalige Berliner Bürgerbräu, een imposante brouwerij meteen aan de Müggelsee, een klassieke plek voor uitstapjes aan het water in het mooie, groene Berlijn. Op deze zonnige dag zitten Berlijners op bankjes en genieten van het uitzicht. Het parkachtige terrein langs het water is de afgelopen jaren compleet nieuw ingericht. Wie wil, kan vanaf deze plek met een rondvaartboot over de Müggelsee, het grootste meer van de Duitse hoofdstad, naar de overkant varen, waar zich Biergarten `Rübezahl` bevindt.

Daar ben ik nog niet, ik pak nu eerst mijn fiets onder mijn arm, want ik ga te voet onder de spectaculaire Spree-tunnel door. Jawel, in de jaren twintig liet de stad Berlijn hier een heuse tunnel ONDER de Spree graven, vanwege de massa`s aan `Ausflügler` die hier toen al graag verpoosden. Ook deze met turquoise tegels bekleedde en altijd koele tunnel is de afgelopen jaren compleet gerenoveerd. Spectaculair, om zo onder de rivier door te lopen!

 

Puffend naar de Müggelturm

Nadat ik aan de andere kant met mijn fiets puffend de trappen omhoog ben geklommen, bevind ik me nu in een mooi natuurgebied, met heerlijke fietspaden en vele plekken langs het water, waar bezoekers kunnen picknicken, luieren en uitkijken over het water. Omdat de Müggelsee zo groot is, kan het water er verrassend onstuimig worden. Wie met een bootje het meer opgaat, moet dus weten wat hem of haar te wachten staat, want op deze grote wateroppervlakte kunnen de golven een halve meter hoog opschuimen.

Na enkele kilometers over een strak geasfalteerd fietspad verlaat ik de oever van het meer en fiets tussen de bomen door naar een ander hoogtepunt van Berlijn. Ik beklim de eenzame weg door het bos naar de Müggelturm, een uitzichttoren op één van de hoogst gelegen plekken van de Duitse hoofdstad. Vooral de laatste paar honderd meter zijn errrug steil! Het lijken hier wel de Alpen, pfff! Het lukt me net om ´boven´ aan te komen zonder van mijn fiets af te moeten. De zware klim loont echter de moeite, want hier boven de ´boomgrens´ bevindt zich een uitzichttoren, die al in DDR-tijden cultstatus had. Een vriendin van me vertelde me een tijdje geleden dat ze hier in de jaren tachtig in het weekend met de bus naartoe ging, om hier in de disco te dansen.

 

Eén of twee torens

Na de val van de Muur was de toren lange tijd verlaten en verviel. Enkele jaren geleden kocht een investeerder het terrein en knapte de bijna 30 meter hoge toren weer op. Het gaat hier niet om zo maar een investeerder: het gaat om Matthias Große, de partner van Claudia Pechstein, de voormalige DDR-schaatskonigin, die vandaag de dag nog altijd op de schaatsen staat en vaak ruzie heeft met trainers, media en de schaatsbond, omdat ze van doping werd beschuldigd en met haar 47 jaren nog altijd aan internationale wedstrijden mee wil doen. Onlangs had ze het nog aan de stok met de Nederlandse trainer van het Duitse vrouwenteam. Meneer Große zelf wilde ondertussen president van de Duitse schaatsbond worden.

Niet alleen Claudia Pechstein, maar ook haar Matthias de investeerder heeft omstreden ideeën. Zo zou hij op het onder monumentenzorg staande terrein graag een tweede, identieke toren naast de bestaande toren willen bouwen. In de tweede toren is een lift gepland, zodat ook mensen die slecht ter been zijn, van het schitterende uitzicht vanaf de heuvels kunnen genieten. Op zich geen slecht idee. De plannen zijn echter, zoals gezegd, uit zicht van monumentenzorg omstreden, en het laatste woord is er nog niet over gevallen. In ieder geval is het uitzicht vanaf de toren en het buitenterras ook zonder tweede toren schitterend. De Müggelturm is een ideale plek om met vrienden of schoonouders te wandelen en iets te eten of te drinken! Voor meer informatie over deze legendarische plek: www.müggelturm.berlin

 

Het Venetië van Berlijn

Na mijn bezoek suis ik tussen de bomen de heuvel af, weer terug naar het meer. Ik fiets door de heerlijk koele bossen en kom uit bij Biergarten `Rübezahl`, mooi aan het water gelegen, waar ik al eens eerder met de andere `Hartje-fietsgidsen` op bezoek was. Vanaf hier gaat de tocht alsmaar verder, langs hotel Müggelsee, dat zo uit een communistische speelfilm lijkt weggelopen. De DDR lijkt hier nog springlevend, maar ook vandaag de dag wordt het hotel gebruikt.

Uiteindelijk kom ik in de bewoonde wereld terug in Hessenwinkel, een buurt in het uiterste zuidoosten van Berlijn. Een andere bijnaam die je hier vaak hoort: `Berlins Venedig`, oftewel ´het Venetië van Berlijn´. Daar zit wel wat in, want Hessenwinkel staat bekend om haar kanalen, bruggen en mooie houten huizen langs het water.

Deelstaat Brandenburg

Via statige villa`s aan de Dämeritzsee fiets ik uiteindelijk naar station Erkner. Inmiddels bevind ik me in de deelstaat Brandenburg, net buiten Berlijn. Hier eindigt en begint de S-3, één van de vele top-metrolijnen van de stad. Of je neemt gewoon de trein, die vanaf hier elk half uur richting het centrum rijdt. Een mooie rit is ten einde gekomen, en ik heb jullie nog lang niet alles over deze route verteld. Wil je een keer met ons meefietsen? Laat het ons weten!

Tot snel in het zuidoosten van Berlijn, liefs, Jeroen